Info

Next by author
Next in list
List
Previous in list
Previous by author

"Bastards"
By: Anonymous

"Waarom zo'n haast?" vroeg ik.
"Oh, ik ken dit weer," zei hij "Zo is het al de hele dag. Nu 
is het alleen wind, maar zo gaat het regenen."
Ik keek peinzend naar de lucht, buitenadem van de laatste 
sprint. Er was alleen maar wind. Dikke wind die om m'n kop 
raaste. 
"Oke," zei ik "Mazzel dan!"
Het was zijn afslag, en ik had nu een stuk wind mee. Ik liet 
me meevoeren. Toen kwam mijn afslag. De wind zwol aan en 
vormde een ondoordringbaar wollen kussen. Terwijl ik er 
tegenin bokste voelde ik de eerste lichte spetters op mijn 
gezicht. Hij had gelijk gehad. Peilend staarde ik naar de 
wolken. De nachthemel was donkergeel verlicht, de wolken 
staken er blauw tegenaf. Bladerloze bomen staken als handen 
omhoog en grepen de lucht met hun tengere vingers. 
"All the Gods are bastards!"
Het was me opeens te binnen geschoten en vrijwel onmiddelijk 
had ik het uit geroepen. "All the Gods are bastards!"
Bijna uitdagend keek ik omhoog. Opeens herinnerde ik me de 
quote ook weer:
"He was the sort of person who stood on mountaintops during 
thunderstorms in wet copper armour shouting 'All the Gods 
are bastards.'" van Terry Pratchett.
Weer een afslag, weer een stuk wind mee. Grinnikend 
herhaalde ik in gedachte de quote nog een keer, terwijl de 
wind me rustig voortduwde. Opeens voelde ik een rukwind. 
Een kolk van lucht omvatte me. Het greep als een soort 
gigantische vinger om me heem, ik voelde hoe het langs m'n 
borst streek en via m'n rechterarm langs m'n rug. Vanuit het 
midden van de kolk, hoog boven me, klonk een geruis.
"Ze hebben geluisterd."





(c)opyright 2002 by Anonymous