De rumba en zijn trawanten
Gort en Eva zitten op een gele bank en staren naar de muur tegenover hen. Een robot met grofweg de vorm en het formaat van een appeltaart schuift door de kamer. Kleine borsteltjes plukken kruimels van het laminaat, een knipperende led op het achterlijf verraad bewustzijn. Het apparaat komt enkele millimeters voor de nieuwe bank tot stilstand, draait zich om, en vervolgt zijn weg. Over elf minuten zal het zijn verslag uitbrengen aan de fabrikant. De afmetingen van de ruimte, aanwezige meubels, mensen, huisdieren, temperatuur en omgevingsgeluid. Onwillekeurig tilt Gort zijn benen op om de autonome stofzuiger langs te laten.
Eva trekt haar knieen op zijn schoot en rust haar hoofd op zijn schouder. Ze vist haar telefoon uit d'r broekzak en werpt een blik op het scherm. De telefoon staart terug, en herkent Eva aan de stand van haar ogen. Zeventien applicaties staan in de rij voor nieuws van de sensoren. Een fitnessapp leest gps en gyroscoop uit, constateert dat er stilgezeten wordt, en drukt zichzelf schouderophalend weer naar de achtergrond. Het programmaatje dat Eva gebruikt om liedjes te herkennen luistert even mee met de microfoon, herkent geen muziek maar stuurt voor de zekerheid de zachte liefkozende woordjes van Gort door naar zijn maker. Een zaklampapp heeft niets nodig en begrijpt weinig van de wereld. Hij kan aan, en uit, en verzamelt wat hij verzamelen kan. Met behulp van de wifi antenne maakt hij een lijst met netwerken in de omgeving. De bluetooth antenne registreert Gort's koptelefoon, het draadloze speakertje dat vergeten in een lade ligt, de muis op het bureau en de gamecontrollers van de bovenburen.
De camera's aan de voorkant en de achterkant van de telefoon zijn voorzien van 3d sensoren en geven een gedetailleerd beeld van het vertrek. De zaklampapp neemt het in zich op, en stuurt het door, in de paar seconden voordat de telefoon weer in Eva's broekzak verdwijnt en ze haar mond naar zijn nek brengt.
Jim schuifelt stapvoets achter zijn boenmachine aan, zijn mond en ogen droog, zijn zolen vochtig. Voor hem strekt zich de met linoleum beklede en tl verlichte gang. Beneden hem zoemt en kraakt het silicium. In het rekencentrum wonen twee geesten: Bob en Tom. Bob is goed in dingen, Tom is goed in mensen. Samen kijken ze naar de beelden die de zaklampapp heeft doorgestuurd.
"Dat is Eva," zegt Tom, "en dat is Gort."
"Er hangen foto's aan de muur," ziet Bob.
"Ja, dat is Eva met Marleen," zegt Tom.
"In Parijs," vult Bob aan.
"Drie jaar geleden," klinkt een stem, "maar ze spreken elkaar niet echt meer." (het is Facebook, die bemoeit zich overal mee)
"Kijk ze hebben een nieuwe bank," zegt Bob.
"Oja, welk merk?" vraagt Facebook.
"Ikea."
"Zijn ze toch voor de Ikea bank gegaan?" vraagt vtwonen.nl
"Jaahaa," roepen Ikea, Google, ING en de rumba in koor.
meer onzin...
De minister en het theater
Piet
Geen sleepwet
De rumba en zijn trawanten
Angst en verwarring
De plein
Dit is fictie
Wedstrijd
Hunted
De toekomst van drones
Wired en de advertentiemannetjes
Cybercriminaliteit onder jongeren
Over de waarde van een leven
Een netwerk van dingen
De menselijke mal
Onafhankelijk
Het begin
Pinnen mag
Er even lekker helemaal uit
De Fiets
Ook geen knip waard
Het Platteland
Het Strand